İçin yanmadımı Şiiri - Mahmut Hepvarol

kalbime ölü toprakları serpip giderken,
ardına bakmadan; ellerin yari olurken,
cevapsız binlerce soruya;
beni prangalarken,
başka gözlerde doğup güneşimi
en dipsiz kuyulara atarken,
için yanmadımı, yanmadımı...

seviyorum seni diyen bakışlarınla,
başka gözlerin altında nefes alırken,
hayallerimin üstüne basıp,
başka bedenlere yar olurken,
sensiz olamam, sensiz ölürüm,
sen olmadan yapamam deyip,
sensiz dünya yok olsun diyen dilini,
ruhunu, bedenini;
bir kağıt parçasına satarken,
başka dillerde aşk olurken,
söylesene için yanmadımı, yanmadımı...

sen benim en güzel şarkımsın diye diye,
başkasına beste olurken,
sen benim en güzel şiirimsin deyip,
başkasına şair olurken
söylesene için yanmadımı,
yanmadımı...

sen benim herseyimsin diyen nefesini,
peşkeş çekerken,
kalbimi o hain gönlüne DÖŞEK eylerken,
aşkımın üstüne basa basa,
beni namert kalbinde sata sata,
o kahpe gönlünde;
sırtıma hançerleri saplaya saplaya,
ellerin elinde; kalbimi yaka yaka,
beni yaşarken, bir mezar taşı yapıp,
üstüne gülücükler kondurup, yaşarken,
için yanmadımı yanmadımı...