İçin İçin Ağlasan Kim Duyar Seni.

İçin için ağlasan,kim duyar seni?
Kim anlar yüreğinde olan biteni?
Leyla’nın yüzünü görenler bilir de,
Ya mecnun’un kalbine batan dikeni?

Dostun da avutmazsa n’eyleyeceksin?
Dayanacaksın,hep boyun eğeceksin,
Gülünden ayrı kalmak istemiyorsan,
Olsun,hem gül,hem diken,diyeceksin.

Yaş yetmiş,iş bitmiş,ya umudum,
Gündüzüm geçti,şimdi geceye durdum,
Bir anı cana,canana bedel ömrümü,
Sele attım,yele tuttum savurdum.

Ardımdan eğlenip,sövüp dursunlar,
Yalan yanlış ne varsa uydursunlar,
Dostumdan yüz çevirmem,köpek sözüyle,
Boş ver kardeşim,köpekler kudursunlar.

Tevbe edip,giymiştim derviş hırkamı,
And içip,dönmüştüm dünyaya arkamı,
Gördüğüm an o afeti devran güzeli,
Unuttum tevbemi,buldum o an belamı.

Bir hırka bir lokma yaşadık canlar,
Ezinç içinde bir ömrü taşıdı canlar,
Yanmayacağız kıyamet günü çünkü,
Yandık bu dünyada,ışıdı canlar.

O’ nun sırrı niçin, dudağımın ucunda?
Niçin,gönül kuşum sevdamın burcunda?
Yaralı ceylan gibi, çın çın çınlarım,
Çünkü bu can,o zalim güzelin avcunda.

Hanginiz,düşman okuna açar omzunu?
Gururdan kim sarhoştur? biliriz onu,
Çok dönekler gördük,unutmuşlardır,
İyi günde kim? kötü günün,dostunu

Gece,ne ses,ne ışık,ıssız her yan,
Karanlığın ortasında işte bir insan,
Gözleri dalgalarda,birini bekliyor,
Nasıl parlayacak güneş deryadan.