İçin Şiiri - Can Carmen

Evet yine başlıyoruz...
Kaybolan tüm ruhların yegâne bedenlerini bulmaları adına,
Sanki aitmiş gibi, sığınmak tercihmiş gibi isyan edip kaçabilmek için.

Meraklı bakışların her zerrene saplanmasına katlanabilmek adına,
Sessiz metamorfozunu esneyerek izleyebilmek için.

Devam ediyoruz umarsızca...
Öztanına aykırı doğruları bencil ahlak sınırlarına oturtabilmek adına,
Gıyabında harikulade istişarelere şahit olabilmek için.

Hiçbir şey olmamış gibi izliyoruz sonra...
Gördüklerimiz baktıklarımızdan ibaret olsun diye zorluyoruz...
Gece tramvayı bekleyen alımlı birinin paltosuna vuran yel için,
Rengarenk yamaların yekpare kefenleri oluşturma arzusu adına.

Henüz yeni dökülmüş betona ayak izi bırakan çocuk için,
Başka mevkiye adım atmaya cesareti varmış gibi...

Bile bile lades deniyor galiba buna,
Alkışlamaktan kızaran ellerimizi öngörebiliyoruz,
Ya da yuhalayan kabalığın bir unsuru olduğumuzu.

Ne kadar acımasız ne kadar merhametli olsa da hayat
Sonu bekliyoruz.

Tablodaki rastgele fırça darbesini benimsemek adına,
Başkasının şarap kadehinde bir yudum olabilmek için.