İçimizin Aynasıdır Şehir

Irmaklar akmaz
dualarımız yağmur indirmeyince
çünkü dilimize düşen kelimeler
büyütüyor terli koltuklarımızı
kirli yüzümüzle göğü karşılamaya gittiğimizde
şehir daraltıyor üstümüze elbisesini
boğuyor ruhumuzu
ve alnımızı yaklaştırıyor
arasatın aynalarına...

İntikam yüklüdür ebabilin kanatları
boşaltır üstümüze mermilerini
rahmine zerk ettiğimizde ebrehe’yi
gecenin mağarasında
günün gülistanında.
kapılarını açar
tuhaf ve yorgun düşüncelerimize
ve pençelerini geçirir ruhumuza
ölüm ki artık
alnımızda biriken bir kurtuluştur

İçimizin aynasıdır şehir
siyah beyaz kareleriyle
iğrenç ve sevecen gözleriyle
mutlu eden ve kahreden cezbesiyle
dirilten ve öldüren bilgeliğiyle