Ne kuş cıvıltısı, ne egzoz uğultusu,
Sessizliğin sesi, rahatlatır bizi.
Sabaha doğru, sızarak ve süzülerek gelende,
Şaibelerin ve zulmetin ve karartıların,
Gene kendi kendileri örttüğü,
İnsanımsının uyuduğu bu demde,
Gökteki maviliğe,
İçimi ezer delice bir cesaret
görünmez bir el kilitler kapılarımı,
miskinliğimden değil bu minnet
çaresizim seni sevdiğimi söyleyemem.
Dilsizim.
Devamını Oku
görünmez bir el kilitler kapılarımı,
miskinliğimden değil bu minnet
çaresizim seni sevdiğimi söyleyemem.
Dilsizim.
