16/04/2002 Ordu/Ünye
Ulaştı hayatım kendi içime, tasavvur etti
Önceleri bu ahval anlaşılmaz bir suretti
Ateşlerin ardından doğan kül anlattı bana
Yangınlardan arta kalan yaralar bir yana
Zaten kendi payını almıştı büsbütün hayat
Akıl baştan çıktı sırtıma takılıp oldu kanat
Akıl yok, hayat yok, ateş yok hepsi kül oldu
Dinle sevdiğim, bu ayrılık saatidir.
Dünya var olalı beri çirkin ve soğuk,
Erken içeceğimiz bir ilaç gibi.
Tadı dudaklarımızda acımsı, buruk.
Bu saatte gözyaşları, yeminler,
Boş bir tesellidir inandığımız.
Devamını Oku
Dünya var olalı beri çirkin ve soğuk,
Erken içeceğimiz bir ilaç gibi.
Tadı dudaklarımızda acımsı, buruk.
Bu saatte gözyaşları, yeminler,
Boş bir tesellidir inandığımız.
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta