İçimizden Çıkan Kor

Ulaştı hayatım kendi içime, tasavvur etti
Önceleri bu ahval anlaşılmaz bir suretti
Ateşlerin ardından doğan kül anlattı bana
Yangınlardan arta kalan yaralar bir yana
Zaten kendi payını almıştı büsbütün hayat
Akıl baştan çıktı sırtıma takılıp oldu kanat
Akıl yok, hayat yok, ateş yok hepsi kül oldu
Bana anlam katan tek şey gözlerime doldu
Film şeridi gibi geçti dehşet yığın zihinden
Bilinçsizce harp etti fikirler ve kaçtı ininden