1
Onikiye beş var
Yaşamın ucundasın
Ha bitti ha bitecek
Kaderin avucundasın
Sırrını çözemedinse burçların
Suçlama başkasını
Anahtarını erken yitirmeseydin yalnızlığın
Kapardın şimdi alın yazına
Yaşantı kapısını
Çırpınma yüce dalgalar örneği
Yıpratma kendini boşuna
Mezar kazılmış bir kez
Değmez kahr oluşuna
2
Son damlasına kadar
İçmişti mutluluğu
Yine kuruydu dudakları
Pare pare susuzdu
Oturdu bir gün
Yaşantı öyküsünü yazdı
Tırnak tırnak tenine
Kerpiçle onarılmıştı kalp duvarları
İçi dışı bozdu
Oysa umutları vardı yalın
Gel gör ki yine umutsuzdu
Mutluluk demişti bunca yıl
Mutsuzdu
Yurdu vardı cennet gibi
Şimdi yurtsuzdu
Pırıl pıurıl gökleri
Maviydi bulutsuzdu
Bitiremedi öyküsünü bir türlü
Söyleyecekleri hudutsuzdu
3
Bir kuş uçtu mavi çizgisinde
Sabah ışıkları kadar ak-tı
Bulutlar gerindi düşünde
Evren güneşlerce sıcaktı
İçinden uçmuş gibiydi
Göklerdeki şimdi kanat kanat
Koparmıştı bağlarını gönül yaşantısından
Yer çekimine inat
Özgürlüğü bayrak bayraktı
Yükseliyordu durmadan
Yıldızlar birer basamaktı
Tükenmek bilmeyen bu yolda
Döndü bir kez daha baktı
Dünya uzaktı
Evren küçülmüştü artık
Dünyası bir avuç topraktı
4
Doğdu ağladı
İyi kötü yaşadı
Herşeyi öğrendi
Yalnız
Öğrenemeden gülmeyi
Öldü
Ankara 09.1966
Mehmet Bozkurt EsenyelKayıt Tarihi : 30.9.2006 08:08:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

İÇİMİZDEN BİRİ
- I -
On ikiye beş var,
Yaşamın ucundasın...
Ha bitti, ha bitecek
Kaderin avucundasın.
Sırrını çözemedinse burçların
Suçlama başkasını.
Anahtarını erken yitirmeseydin
Yalnızlığının.
Kapardın şimdi alın yazına
Yaşantı kapısını.
Çırpınma yüce dalgalar örneği
Yıpratma kendini boşuna
Mezar kazılmış bir kez
Değmez kahroluşuna.
- II -
Çok çekti diyorlardı dünyada
Oysa kendince azdı;
Doymamıştı.. Susuzluğu denizlerce,
Umutları pırıl pırıl,
Beyazdı...
Son damlasına kadar içmişti mutluluğu
Yine kuruydu dudakları pare pare
Susuzdu..
Oturdu bir gün -tırnak tırnak-
Yaşantı öyküsünü yazdı
Yanık tenine.
Kerpiçle onarılmıştı kalp duvarları,
İçi dışı buzdu.
Oysa umutları vardı yalın..
Gel gör ki:
Yine umutsuzdu.
Mutluluk... demişti bunca yıl,
Mutsuzdu.
Yurdu vardı cennet örneği,
Kişiliğince sonsuz;
Şimdi yurtsuzdu.
Pırıl pırıldı gökleri
Maviydi.. Bulutsuzdu.
Bitiremedi öyküsünü.
Son istasyonda
Son çığlık sustuğunda
Söyleyecekleri hudutsuzdu.
- III -
Bir kuş uçtu mavi çizgisinde
Sabah ışıkları kadar aktı.
Bulutlar gerindi düşünde
Evren güneşlerce sıcaktı.
İçinden uçmuş gibiydi,
Göklerdeydi şimdi kanat kanat.
Koparmıştı bağlarını
Günlük yaşantısından,
Yer çekimine inat.
Özgürlüğü
Bayrak.. bayraktı..
Yükseliyordu durmadan
Yıldızlar birer basamaktı.
Tükenmeyen bu yolda
Bir kez ardına baktı
Dünya uzaktı.
Evren küçülmüştü artık
Tüm... Herşey
Topraktı.
Lise çağımda kitabından gıyaben tanıdığım ve hayran olduğum Edirne'li şaire yıllar sonra buradan saygı ve sevgilerimi yollarken, aramızdan ayrılmış olması sebebiyle Allah'tan rahmet dilerim.
Şairin mirasını koruyup günümüze ve antoloji sayfalarına taşımış olan sayın Nursen ATEŞ hanımefendiye Türk Şiiri adına teşekkür ederim.
Zekai BUDAK
TÜM YORUMLAR (1)