Anlasilamamak ne kötü bir duygu olsa gerek.
Yani,üstüne bastira bastira söylediklerimiz,bize ait olmayan en uzaginda oldugumuz kendiciligimiz.
Kaybettigimiz kendimiz,aslinda yasamda bir hiciz.
Bazen bir kral gibi,keskin ve sert söylemlerimiz,derinliginde kaybolunan bir romanin anekdotlarinda hayat bulan, ic celiskilerine benziyor kendimizin.
Siradanlasma denilen sey ise,bilinc denklemimize ne kadarda zit bir yasamin icinde gezindigimiz.
Hep ayni gazinoda raks eden dansöz gibi.
Algilama gücümüzün,cevremizdeki düsünce hamalligi altindaki esaretinin,bizi bogdugu kanisindada hemfikiriz.
Tamamını Oku
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta