düzeni tutturamamış
hıçkırıp çığlıyordu ayrılık
an neden zorluyordu
günü mü usumda değil
her yaprağı kendini öldüren
belgedir sözünde durmayan
alın yazgıma şaşı ela gözleri
ne zaman dizelerine koysam
iri bir söz bulutu geride kalan
ölüyordu altımızda kamış atlar
ağzı anason kokulu gelmiyordu
geren toprağın çelmiğinde ayrılık
süremleri ne sorarsın bana
he mi fark eden şey nedir ki
ceviz altında soyunuyordu
bulut öpüyordu yüreğini düşün
kaç güz geçti ömürler solduran
toprak kokan canlar göçerken
tanıklık eder miydi ölümsüz sevi
tenlerde kalıyordu teri utancın
öksüz gede çocuk çıkar tinden
kaç ilkyaz dökülür erik ağacından
salıncağın zincirine ilişmiş mutu
kim alabilirdi şafağın alından
07:24 01.10.2009denizli
Ozan EfeKayıt Tarihi : 1.10.2009 18:55:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!