İçimin Sancılarında Büyüyen Kırıklar

(Yaşamak şakaya gelmez dersin iyi dersin usta
Bilirsin ki bu denli zora girmiş, O denli ekmek üretilip alamazken
Onca fabrika iş alanı varken işsiz kalınırken
Gece çökünce yorgun yataklar bedenleri sararken
Üşüyen bedenler iki büklüm bir boğum olur sancılar içinde kıvrılırken

Kaç bomba düşer kaç parçaya bölünür vurgun yaşamlar
İçimin sancılarında büyür habire kırıklar
Hey kızılca kıyametin habercileri, sararmış yüzler görürüm
avurtları çökmüş çocuk yüzlerinde, bir avuç kalmış toprağa serpilecek tohumlar
Anla beni usta çok fenayım
Çıkartıp söksem derim yüreğimi göğsümden..)

Anlatımı bile ne zor öyle yalnız öyle bir kırıklık var ki içimde
İsyan büyütüyorum her seferinde batıp doğan güneşle
Ağlıyor içimin çocuğu boşa akan bir çoban çeşmesinde
Sen geliyorsun bir beni böyle dirençle tutan düş gezginliğime

Bu hangi sarı saman çöpüdür ateşler içinde gözüme batan
Bu hangi yitik geçmiş zaman rüzgârıdır böyle esip kavuran
Bu hangi güz yaprağıdır dalından kopmuş rüzgârda savrulan
Bu hangi limandır gemilerin uzak geçişinde bir başına kalınan

—Söyle Ne Olur İçimin Sancıları Ne Zaman Diner EğerSen Yoksan -

Vedat Koparan 10.03.2006