İçimin Düşü Şiiri - Mustafa Uğur Can

Aşıyoruz parke taşlı dar sokakları.
Tut ellerimi Efsun,
terk edelim
kelamı gurura
vabeste odaları.
Tut ellerimi,
bu
kurşuni
gurbete
boyun eğmeden şakakların.
Bi’ertesi olmalı vedaların
cumartesi gecelerine bir çiçek bırakmalı.
Hâlâ bir yerlerde kuru kalıyor yanakların.
Aklımı yitireceğim!
Bi’yerler olmalı
içimdeki sesi duyduğun.
Tut ellerimi Efsun,
kaçalım
bu geceden
rengi kızıla çalmadan.
Gün aydığında
papatyalar taksın güneş saçlarına.
Çocukluğuma kaçalım
bir gölge yetse kâfi harçlığıma.
Düşler gökyüzü
ve biz Hüma.
Süzül yanı başımda Efsun,
kanat çırpalım
arza uzak ücralara.