Uzun köprüler geçiyorum,
Derin viyadükler aşıyorum,
Çocukluğumun bittiği yerlerin uzağından bakıyorum.
Yol gidiyor, yok aslında benim giden...
Yol duruyor.
İçimde bir dert,benimle birlikte geliyor.
Bir orman kuytusunda, yağmurun toprağa buğusunda buluyorum hislerimi
İçimde kaybetmek ne kadar zormuş seni.
Örtün yabancı yüzleri,mutlu eder mi hiç elin izleri,
Gittikçe geliyorsun...
Tanıdık izlerle,en içten sözlerle;
Gelme ne'olur,geldiysen de kalma!
Çünkü seviyorum seni.
Kayıt Tarihi : 2.7.2008 17:05:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!