İçimin Çığlıkları Şiiri - Ali Sungur Özkan

Karanlığa çaldığım kara lekeler büyümeye başladı
Kapatmaya başladı geniş ufuklarımı
Nefes aldırmıyor artık bana, bu gizli ve aşikar günahlarım
Nefsimin kölesi olmuş gibiyim yalancı dünyada
Yada nefsini unutanlardan birisi
Yada nefsini ilah edinen gafillerden
Hak yoldan sapanlardan, hakka gözünü kapayanlardan birisi..

Allah’tan korkmamak yada unutup gafil olmak
Kötüyüm işte nefsimi günahlara daldırdım
Şeytanın en yakın yoldaşı oldum yalancı çıkmazlarda
Onu unutup, nefsimi de unutup dev aynasında gördüm kendimi
Sanki hayatım bu dünyada ebedi!

Sanma ki nefsim cezasız kalacak günahların
Umma karşılığını görmeden öleceğini yaptıklarının
Yarın çıkınca mahşer meydanına yapayalnız
Kime yalvaracaksın, kimden istimdat edeceksin
Meyve vermeyen kısır bir ağaç gibi
Gölgesi bile ondan kaçan bir günahkarsın şimdi...

Fahr-i kainatın karşısına çıkıp şefaat istesem;
İstesemde hangi yüzle?
Günahlardan çürümüş kalbin ayinesi yüzümle mi?
Yoksa gafil kafamın aksi yalancı kalbimle mi?
Resulallah (a.s.m) bana yıkıl karşımdan mı diyecek, korkuyorum...

Bilmiyorum, galiba şeytana elveda demeliyim
Dua etmeliyim, tövbe etmeliyim
Yaralarımı iyileştirip sırat-ı müstakim üzere yürümeliyim
Yalandan gülen yalancı bebeklerin yüzüne tükürmeliyim
Resulallah’tan (a.s.m) şefaat istemeye yüz gerek bana..

Allahım affet beni artık
Bırakma yaban eller koynuna beni
Merhamet et bu günahkar ve aciz kuluna
Cenneti de istemem senin rızanı kazanmak yeter bana..