İçimin daraldığı, canımın darıldığı mevsim...
Semâya bakarım…
Gizlenmiştir güzelim güneş, gri bulutların ardına..
Bir mevsimdir içimde yaşayan, adını koyamadığım..
Derin bakışlar eşiğinde gördüğüm manzarada,
işte bu dediğim..’Ne kadar da benziyor içimin semasına’..
Yürek güneşim gizlenmiş gri bulutlar ardına..
Kâinat büyük insan, insan küçük kâinat
Gördüğüm; sağlamasıdır bu bilmecenin..
Senin bulutlarını kim kirletti ey semâ..
Bilmecenin burası, kişiye özel ama!
Gizimdir bulutumun grisi,
Çok özlediğim gel artık ey baharımın cemresi..
Çıksın gri bulut ardındaki yüreğimin güneşi
Nefes alsın bedenimin her hücresi..
Canım çok darılır bu mevsimde bana..
Nereden geldi bu gri bulutlar der yana yana.
Nasıl anlatsam ki canım derim,
Bu bilgi bizi Yaratandadır, bilirim..
Onun bildiğini yine O’na söyler, şifasını O’ndan dilerim…
Özge Senâ BigeçKayıt Tarihi : 7.9.2008 00:38:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
KALEMİNİZ DAİM OLSUN.
SEVGİ VE SELAMLAR
TÜM YORUMLAR (1)