İçimin Canı Şiiri - Duman Apple

İ çim burkuldu sen gittiğindehiç birşey diyemedim,
Ç ağ yangınıydı bu yüreğimdegözlerim kör olmuştu,
İ nsan bazen kendine bile yalan söylüyor,
M asum bir kediydim sanki köşede çaresiz ve aciz,
İ stedim, diledim, dilendim ben seni,
N e mi oldu? buzullar eridi ormanlar kendini yaktı bu gece sen uykunda kabus gördün diye...

C ansın sen, cahipsiz çesmeden doya doya su içmeksin sen,
A nlayamaz kimse oksijensin, en büyük hayat kaynağımsın,
N asılsın? iyimisin?
I zdırabına,aşkına, yüreğine, hayatına ve namusuna sahip çıkaca tek insanım ben.... İÇİMİN CANI