İçimi döktüğüm satırlar

Göz yaşlarımın uzanamayacağı kadar derinde,
Kırgınlıklarım, üzüntülerim benim.
Bir deniz kıyısında dokunsan yüreğime,
Okyanusun ortasında,
Bir dağın tepesinde dokunsan,
Dünyanın öbür ucunda duyulur haykırışlarım.
Kendime bile anlatamadıklarım,
Kabullendiremediklerim var.
Makus kaderime yazılmış,
Acısını çekmekle yükümlü kılındıklarım.
Bir çocuk gibi her köşede,
Göz yaşlarımı bırakıyorum şimdi.
Zamana bıraktıklarım ise,
Zamanın esiri.
Acı gülüşlerim yüzümün emiri şimdi.
Kaldırımlara tek tek bırakmak istiyorum,
Sessiz sokaklarda acılarımı.
Gün batana kadar gölgemi,
Gün battıktan sonra,
Ayak izlerimi takip ediyorlar.
Terk etmiyorlar beni, kurtulamıyorum,
Sen denilen illet hastalıktan.
Ne yana dönsem,
Rüzgar kokunu, nefesini getiriyor bana.
Gökyüzü bugün, ayın on dördü gibi.
Başımı kaldırıp baktığımda,
Dolunay seni, yıldızlar benim sevgimi anlatıyor bana.
Ve gün doğana kadar esiri kalıyorum gökyüzünün.
Tam bitti derken, gün doğarken,
Güneşim olduğun aklıma geliyor.
Artık uyuyamıyorum sensiz.

KaLeMiNiN_ESiRi

Kadir KILIÇ
13 09 2024