Kalplerinde aşk işaretiyle doğar kimileri... Yeryüzüne gönül indiremez onlar... Hayatı ve insanları anlarlar,hayata ve insanlara merhamet duyarlar,ama hayatın ve onun içindeki insanların yaşadıkları gibi yaşamazlar.
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
Devamını Oku
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
Sadece sevda yanığı değil ki şiir...Şiir devrim şiir aşk şiir her şey...
Kaleminize sağlık..
Kutlarım...
Pablo Neru'da Şilinin bütün karlı dağlarını gezmiş ve sonra Meksikaya
kadar gelerek Nobel edebiyat ödülü almış ünlü bir şair. Sadece 'KUŞLAR' isimli şiir kitabında, ülkesinde tanık olduğu 230'dan fazla kuş için şiir yazan ünlü bir şair. Yaklaşık Nazım Hikmetle aynı dönemde yaşamış, onunla tanışmış, Nazım'ın şiirlerinden söz edildiğinde büyük tevazu götererek 'O büyük şairin yanında bizler şimdilik çömez olarak kalırız' demiştir. Oysa Nazım derecesinde büyük usta, Nazım derecesinde abartısız gerçek şiir yazan, şiirin özüne inen, şiir kitaplarıyla tüm dünya dillerinde okunan değerli bir sanatçıdır. Şiirinizi severek okudum. Çünkü Pablo Neruda gibi yaşamın en küçük ayrıntısının bile şiir olduğu vurgulanmış. Başarılar diliyorum. Pablo Neruda'dan *Göğsükızıl benimle dost olmak ister. Sıkıştırılmış kar üstüne attığım bir tutam mercimek, Anlıyorum, göğsükızılla arkadaş oldum demek* Kutluyorum........
fatih bey şiir dnince sadece sevgili ile seven arasınd aki duygusal ilişki değilelbette dünyada var olan tüm güzellikemutluğunn şiiri tüm çirkinlilet ise hüzün kedeerin acının şiiri kısaca şiirle anlatılan her şey unutulmayan duygular yumağıdır kutluyorum benibu düşünceeler sevk eden şiirniz ve gözlemci yüreğinizi
=====================================
Şiirin başlığı (ve nakarat dizeleri) çok iddialı ama neyse ki şiir hayal kırıklığı yaratmayacak kadar güzel...
Kaleminize sağlık sayın Fatih Ataşçı...
Hey gidi gençlik hey..! Bir zamanlar bizde kartaldık,hep enginlerden uçar...yüreğimiz tıpkı seninki gibi hop oturur hop kalkar,yerimizde duramazdık,imrendim gıpta ettim sana değerli kardeşim..coşkulu yüreğine,sel olup dizelere akan duygularına..herşey çok güzel,ne mutlu sana...ben severek okudum bu güzel şiirini,yüreğine,kalemine sağlık..Tebrikler
Sayın Fatih Bey;
Dünyanın en önemli şairlerinden biri olan Neruda'nın duyguları gibi bir duygu içine düşmüşse şiir şairi, şair şiiri aşmış demektir. Kutlarım. Saygılarımla...
İlginç ve hoş bir şiir...Yüreğinize sağlık..Kutlarım..Saygılar..10p
Her şey şiir gibi…
Ağaçlar, kuşlar, çiçekler, kelebekler şiir…
Dağlar, tepeler, nehirler şiir…
Aşk şiir, nefret şiir-----Fatih bey ,duygu ve sevgi kervanı gibi şiir finaliyle muhteşem kutlarım .
Engin görüşünüz ve usta kaleminizle
insana dair en hassas bir duyguyu
yakalayıp onu çok güzel bir şekilde
şiirleştirmişsiniz.
Sizi tebrik eder
başarılarınızın devamını dilerim.
Bu şiir ile ilgili 19 tane yorum bulunmakta