İçime Hüzün Akıyor Şiiri - Mehmet Çobanoğlu

Şu an yüreğimin tezgahinda ilmek, ilmek acı dokuyorum
Aşk masalı, gönül macerası değil bu
Motif, motif dokuduğum yürek yarasıdır
Sevdam
Yumak, yumak
Çile, çile
Hemde cusesilisinden
En kocamanını
Tükenmeyen gözyaşlarım
Hıçkırıllarıma dizilirken
Ağrı dağı gibi yapyalnızım
Derdim
Aras gib çağlıyor
Güneş bana çok uzak
Yüreğim paramparça
Her saniye bana
Karanlık
Varsın gözyaşlarım
Kirpiklerimde buz tutsun
Donuk olsam da, ruhum sıcak, tüm acılara direniyorum

Etrafı kar, boran burudu, dağlara süs olan gülm üşüdü
Durmadan iç çekiyorum
içime hüzün akıyor
Yazık oldu
Sevdiğim güle
Ben
Güle ağlıyorum
Sessizce
Yaprakları solup, dökülmekle Yüzyüze kalan
Güle
Günüm geceye
Gecem zindana döndü
Oturdum sahile bakyorum
Martılar çığlık çığlığalar
Hepsi benimle ağlıyorlar sanki. İçimdeki her şey buruk

Delice bir rüzgâr savruyor beni bir o yana bir bu yana
Ey sevda her bahar bana bir kış
Yaşam bana
Deraylardan çalkalanan dalga
Erken gelen
Ölüm
Dermansız çor gibi
Tek arzum kış olmasın, solmasın güller
Zulüm olmasın
Hiç bir yürek kanamazsın
Ölmesin mazlumlar; kaygı, acı olmasın
Tüm gözyaşlarım gözlerimde buz tuttu, buzul çağ gibiyim

Bir esinti var içimde, aç bir kurt gibi ömrümü kemiriyor
Mutluluğun kapıları yüzüme kapandı
Bulutlar ıslak
Her an bana
Çamur
Gün karanlık
Şimşek çakıyor
Bulut akıyor
Cisil, cisil yağmur yağıyor
Öleceğim şehre
Korku sardı beni
Dönüp dolaşıp geri gelen felek
Yine derinden
Hançerlidi yüreğimi
Kan revan boğuluyorum, içimde
Dokunmayın sevdiğiceğime, ben ölürken sararan gülüme

Mehmet Çobanoğlu
06.11.2019
Beylikdüzü