Sanki nefesin son çırpınışları
Kanatlarını açan kuşların, çare adına umutlanan canların
İçine kan oturan hastaların, penceresinden yılgınca bakan bizar yaşlıların
Kalbini okumak, meramına vakit ayırmak, tebessüm etmesi için çabalamak ne ulvi ecirdir
Evlatlar yetişip büyüyünce
Bir yuva kurup gönüllerince keyif sürünce, edep ihmalediliyor
Bir zamanlar aynı hassasiyeti kendinden esirgemeyenannesini yardımcı görüyor
Çocuklarının üstüne titredikleri nispette, anne ve babayaolan hassasiyet her nedense sadece zorunlu hissediliyor
Her insanın ve ailenin özeli vardır
Her kim olursa olsun bu konuda dikkatsiz davranmamalıdır
Her nefesin bir vakit çok zor şartlarda vaziferini ifaettikleri zaman unutulmamalıdır
Var olan şefkat ve muhabbet usandırmaya götürecek kadar gayrisamimi kullanılmamalıdır
Evlatlar bir müddet sonra artık
Kendi ihtiyaç ve manevi muhtaçlığını gidermek içinçalışarak
Müreffeh bir yaşantının, sefa sürmek için ruhu ve gönlüihmal almanın derdinde olmadan
İnsan edep ve hassasiyeti nispetinde erdemli ve vefatimsali olarak emanete sahip çıkıp, Rabbine kul olma endişesini asla bırakmamalıdır
Kayıt Tarihi : 12.5.2013 13:54:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!