İçime Gömdüm Ben Seni Şiiri - Kazım Gök

Sen yaşarken hekim defin ruhsatı vermedi
Mezarlığa götürdüm bekçi içeri girdirmedi
Kefen biçtirdim kısa geldi üzerine yetmedi
Sevdiğim kalbime içime gömdüm ben seni

Ormana götürüp bıraktım geri geldin azamadın
Gönlüme ansızın girip mezarını bile kazamadın
Ben seni sevdim diye mezar taşına bile yazamadın
Sevdiğim gönlüme içime gömdüm ben seni

Pazara götürdüm seni alan olmadı satamadım
Yolunu yitirmiş kervanın arkasına katamadım
Resmin yok hayalimdekini duvara takamadım
Sevdiğim bedenime içime gömdüm ben seni

Düşündüm fikrim yoruldu aklıma dedim almadı
Hayalime verdim o seni dünyalara sığdıramadı
Seni yaşarken öldürmedim mantığım darılmadı
Sevdiğim aklıma içime gömdüm ben seni

Yele verdim esmedi rüzgâra verdim götürmedi
Yağmura verdim ağlamadı yıldırım öldürmedi
Nehir’e attım seni denize götürüp söndürmedi
Sevdiğim yüreğime içime gömdüm ben seni

Dertli kınalı bir kuştun uçup gittin yuvadan
İçemedin gönlümde sana sakladığım devadan
Yıllar geçti vazgeçmedim içimdeki sevdadan
Sevdiğim can evime içime gömdüm ben seni

İçimde yattın ela gözlerime bak diyemedin
Seni çok seven beni bir miktar sevemedin
Öldün mü yoksa gerçekten işaret veremedin
Sevdiğim ölmedin içime gömdüm ben seni