Söyle bana, içime düşen telaş,
Kimden ateş alırsın?
Pır pır uçacak kalbim, söyle kimden ümit var?
Bir ateşböceğini şems-i taban sanırsın.
Satıyorsun canını, ucuza alacaklar…
Çok fazla sevinme…
Kazandım sandığın an, kaybettiğin an olur.
Vuslatın her anında ayrılıklar solunur.
Leyla’dan vazgeçmeden, nasıl Mevla bulunur?
Bilmezsin, cehennemde çok Mecnun yakacaklar…
Hâlbuki fark etsen,
Tik tak’layan saatler, şak şak tokatlar gibi,
Öyle bir kuyu ki bu, görünmez asla dibi.
Fakat ümidim var…
Yusuf’u kuyulara atan aynı Rabbisi,
Züleyha kuyusundan onu kurtaran Yâr…
Tek umudum budur. Yalnız bunda ümit var…
Kayıt Tarihi : 8.8.2010 18:29:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!