İçime Doğmuştu Sanki Birgün Gidecektin

İçime doğmuştu sanki birgün gidecektin,
Gözlerindeki hüzün, sözlerindeki sessizlik,
Yüreğime saplanan bir hançer gibi,
Bilinmeyen bir ayrılık korkusuyla titriyordum.

Sanki rüzgarlar bile fısıldıyordu kulağıma,
Gelmeyeceğini, uzaklaşacağını,
Sonsuz bir vedanın habercisi gibiydi,
Gökyüzündeki bulutlar bile ağlıyordu.

Bir gülüşünle aydınlanan hayatım,
Sanki ellerimden kayıp gidecekti,
Kalbimde bir boşluk, bir eksiklik hissettim,
O an, içime doğmuştu sanki birgün gidecektin.

Gözlerimde saklı bir hüzün belirdi,
Bir telaş, bir endişe sardı her hücremi,
Korkuyordum, sevginle beraber yitip gidecektin,
Karanlık bir dünyada yalnız kalacaktım.

Ama içimdeki hisler doğru çıktı,
Gittin, uzaklaştın, hayatımdan çıktın,
Kalan sadece anılar ve boş bir sessizlikti,
İçime doğmuştu sanki birgün gidecektin.

Şimdi anlıyorum, sevgiye sarılmak ne kadar cesaret istiyor,
Çünkü bir gün ayrılık kapıyı çalıyor,
Sonsuz gibi görünen bir bağ kopuyor,
İçime doğmuştu sanki birgün gidecektin.

Ama şimdi, yaralı kalbimle kalanı sarıyorum,
Sonsuzluğa doğru yürüyorum, umutla avunuyorum,
Çünkü aşkın izleri kalbimde silinmez,
İçime doğmuştu sanki birgün gidecektin,
Ve şimdi, yüreğimde seninle yaşayacaktım.