İçime Doğdu Güneş Şiiri - Hayati Çörlü

Mevsimlerden sonbahar
Aylardan Kasım.
Dökülmüş yaprakları, ağaçların.
Bu mevsimin son Güneşi olsa gerek.
Öylesine güzel bir sabahki,
Elimde simit
Çayımı yudumlarken,
Seni düşünmemek mümkün mü canım?
Rüzgarların savurduğu kurumuş yapraklardan, adını yazdım sokaklara.
Bu sabah çayımı yudumlarken
Elimde sigaram yoktu
Bilirsin yeni bıraktım.
O yüzden, gözlerimde canlandırdığım hayaline
Üfleyemedim dumanını.
Koklayamadım, ellerimden bulaştırdığım saçlarındaki tütün kokusunu.
Aylardan Kasım.
Günlerden pazartesi.
Bu sabah bir başkayım ben
Bu sabah, içime doğdu Güneş
Bense seni hala ilk günkü gibi seviyorum inan.
Yürüdüğüm yollarda, adımlarımda
Yorulup da oturduğum bankta bile.
Bilirsin, o mavi kareli gömleğimin
Sol tarafındaki cebinde taşıyorum resmini.
Tam da yüreğimin üstünde,
Eğilip de düşmesin diye, bağcıklı ayakkabılarımı bağlamadım bile.
Bu sabah içime doğdu Güneş
İçime, içime.
Yüreğimde bir ses,
Bir ateş.
Yeniden doğdum sanki.