İçime Doğ Şiiri - Aydın Çetiner

Gel ey sevgili!
İçime doğ...
İçime doğ ki,
Ben öleyim.
Sen doğduğunda,
Bir Güneş gibi...
Ben diye bir şey kalmasın ortalıkta.
Gel ey sevgili!
İçime doğ...

Karanlık olan gecelerim,
Seninle aydınlanacak benim.
Ve ben...
Susamış birinin,
Çöllerde su araması gibi,
Bir kağıdın suya düştüğündeki,
Islaklığı gibi...
Bir katrenin deryaya düştügünde,
Kaybolması gibi...
Ben sende kaybolacağım.
Gel ey sevgili!
İçime doğ...

Perdelerim aralansın,
Varlığım paralansın.
Katreler ummana dönsün
Aydınlatsın dört bir yanı.
Bir deniz fenerinin,
Gemilere yol göstermesi gibi,
Gel ey sevgili!
İçime doğ...

Sen doğunca,
Ateşler vız gelir bana.
Sen doğunca,
Kederler gül gelir bana.
Sen doğunca,
Seraplar hakikat olur bana.
Senin kokunu koklayayım,
Ben kana kana...
Gel ey sevgili!
İçime doğ...

Sen içime doğduğunda...
Her geçen günüm
Bayramdır bana.
Benim gören gözüm,
Söyleyen dilim,
İşiten kulağım,
Tutan elim, yürüyen ayağım
Olman ümidiyle...
Gel ey sevgili!
İçime doğ...

(Bursa-Temmuz 2014)