gülüm, sevdiğim, bitanem
terk edişim seni sevgisizlikten değil
sadakatsizlikten hiç değil
küçükburjuva duyguların esiri oluşumdu
bu gidişler
bu aldanışlar
hem bak!
sadece ben de değilim bu duyguların esiri
"yanisi..."
yanisi
çok para kazanmak
zengin olmak
sınıf atlamak
kısacası gülüm, avrupalı olmak
taşradan düşmüştü birçoğumuz buraya
bu sihirli dünyaya
amsterdam'in orta yeri
dünyaca ünlü "dam" meydanı
kanalların orta yeri amsterdam
göz kamaştırır müzeleri, kiliseleri, katedralleri
baş döndürür kerhaneleri, kumarhaneleri, esrarhaneleri
anadolu'dan gelip
doğan çocuğunu görmeden dahi yitip gidenleri
bu sihirli dünyaydı be gülüm
durmadan yutan o mazlum haneleri
birşey vermeden birşey almayan dilencileri de vardı
candı
faşizme düşmandı
kanallarına hayran hayran bakılır
kayıkla tur bile yapılırdı
ben ise istanbul’dan gülüm
pırıl pırıl boğaz’dan
boğaz değil sanki yar koynundan
dolmabahçe’den
ortaköy’den
bebek’ten...
akşamları gökten inen aya yüklü yüzen gemilerinden
gecelerinin serinliğinden
biraz da çocukluğumun kahır denizinden be gülüm
biraz da mecburi
biraz da mecazi
biraz da fantazi
yokluktu belki de biraz da içimdeki özenti!
amsterdam kanallarıyla meşhur
istanbul boğazıyla
amsterdam kanalları dardır
girilmez
girilse yüzülmez
yüzülse çıkılmaz
gridir
ölümdür
ölüm sessizliğidir
kışın buzdur
buzda patendir
bazen de içinden çıkan esrarlı cesettir!
ne mavisi var ufka açılan
ne "patiskası var gemilerce yırtılan"
oysaki boğaz bu gülüm
oysaki sen!
avrupasıyla, asyasıyla dudağına
mavisiyle sevgili gibi koynuna düşülen
vapurla kınalı’ya, burgaz'a heybeli'ye gidilen
kıç tarafında vapurun
simitle martılar sevilen
sen söyle şimdi gülüm, sevdiğim, bitanem
şimdi ben
nesine aldatayım gül tenini mavisini
gece lacivertinle dalgalara düşen silüetini
hem bak!
köle şehri burası
köle kanalları
köle kanlarıyla taşıp içimi sızım sızım sızlatan
inan ki be gülüm
şimdi bu şehir
ne sana
ne bana
ne de bir başkasına yar kalan
Kayıt Tarihi : 17.7.2022 13:18:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Sömürge bir ülkenin tüm olumsuzlukların yaşamış ve Avrupa özlemi çekmiş bir genç olarak, benim de yolum 1992 yılında Amsterdam' düştü. Orada kaldığım süre içinde, tanık olduğum ve gözlemlediğim buruk hikayeler, büyük bir vatan özlemiyle de harmanlanarak ortaya bu hikayeyi çıkardı. Hikaye diyorum çünkü benim gözümde her şiir aynı zamanda bir hikayedir de. Tabi bu şiiri yillar sonra vatan topraklarında yazdim. Büyüdüğüm ve her türlü cefasini çektiğim şehre, oradayken duyduğum özlem, sevgiliye duyulan özlem gibiydi Gercekten de İstanbul, tüm ihtişamıyla benim için bir sevgili gibiydi, belki sevgiliden de öte... Ancak Anadolu'nun küçük şehirlerinden ve özellikle taşradan gelen insanlar için Amsterdam her şeyiyle çok büyüleyiciydi. Ve ne yazık ki birçoğu, bu büyüleyici ve sihirli dünyaya kendilerini öyle çok kaptiriyorlardi ki farkında olmadan yok olup gidiyorlardı. Aradan uzum yıllar geçmesine rağmen, vatan topraklarına hiç dönmeyenlerinden tutun da sevdiklerini unutanlara kadar pek çok insanla karşılaştım Amsterdam çok büyüleyici bir şehir olmasının yani sira, kanallariyla da oldukca ünlü bir şehirdir. Ve bu kanallar, Afrika'dan ve Surinam'dan getirilen siyahi köleler tarafında ve onların kanları üzerine yükselmiştir. İşte çoğunlukla bozbulanık olan bu kanallarda kayık turları da çokça yapılırdı. Orada tanıştığım kimi taşralı arkadaşlar, kayık türü teklifi yapınca, gülerek "lan oğlum, ben Boğaz'dan( İstanbul boğazı) geliyorum, bu boklu kanallara mı kaldim?" diyerk işi dalgaya vururdum. Tabi "boklu" kelimesini biraz da mecazi kullanıyordum. Dibi görünmese de, ve genelde grimsi bir renkte de olsa kanalların suyu, asla boklu değil ve öyle çerçöp falan da bulamazdınız. Sonuç olarak, Avrupa özlemiyle gidip umduğunu bulamayan ve oradan vatanına, özellikle büyüdüğü yer olan ve kendisine sanki ressamların elinden çıkmıscasna büyüleyici gelen boğaza, gurbetten bir bakışla ses vermeye çalıştım.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!