Bilmiyorum ölmenin acısını
Ne bileyim hiç ölmedim
Dostlarım öldü
Sevdiklerim öldü
Umutlarım
İsteklerim
Özlemlerim öldü
Ölmek istedim sayfalar dolusu
Uçarcasına koştum
Ama ölmedim
Kaderim cesur değildi
Bilmiyorum insan olmayışın acısını
Ne bileyim hayvanca yaşamadım
Bilmiyorum kıvrım kırık
Bağıra çağıra ağlamayı
Ne bileyim hiç öyle ağlamadım
Belki içimden sustum
Ağlamak istedim
İçimde birikti gözyaşlarım
Tutamadım
Bir gün doyasıya ağladım
Karanlıkta kaldım
Elim kolum bağlı
Zincirlediler insanlığımı
Konuşmak istedim
Herkes sağır
Herkes dilsiz
Herkes dilimden anlamıyor
Belkide ondan ağladım.
Kayıt Tarihi : 29.8.2009 23:12:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Oktay Avcu](https://www.antoloji.com/i/siir/2009/08/29/icimden-sustum.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!