İçimden Kavuşmak Geçiyor...

Tuhaf bir hasret kokusu var havada
Adını koyamıyorum
Sanki eli elime emanet
Meydan okuyor sonbahar hüznü çökmüş şarkılara.
Vakit çoktan geçmiş
Ben imkansızlıkları diliyorum
En güzel cümlelerim boy sürüyor güneşe
Yarınlara umut oluyor
Gökkuşağına dokunan kelimelerim.

Hiçbir yerde kaydı olmayan
Sessiz bir mavi lazım şimdi
Gözlerimin şavkına yerleştirip
Uğurlamak için alaca uzaklara
Sevdamın en güzel renkleriyle
Ruhumun derinlerinde süslemek için.
Evet bir mavi lazım şimdi
Tütün kokan parmaklarının arasından
Payıma düşen hayalleri almak için.

Bu akşam kelimelerim hüzünlü
Tenim solmaya başlayan güneş gibi soğuk
Saçlarım omuzlarımı üşütüyor
Kirpiklerimde gri bulutlar
Yağmura dönüşüyor gözlerimde
Usul usul yağacak birazdan
Uzaklıkların kokusu sinmiş hasretime.

Birden
Geceye saklanmak geçiyor içimden
Başımı göğsüne yaslıyorum karanlıkların
Çaresizliğim aklıma geliyor, üşüyorum
Hüzünlerime sarılıp kıskandırmak istiyorum kimsesizliği
Sırlarım kadar cesur olamadığım için
Korkuyorum ayrılıklardan
Ayıp sayıyorum sevgimi söylemeyi
Sadece ağlıyorum.
Oysa
Gözlerimi nasıl kamaştırdığını bir bilsen
Bakışlarındaki ışığın adının yıldızlar olduğunu..
Ve defalarca okuduğum saklı sözcüklerinin
Sevgimi nasıl kuşattığını
Bir bilsen.

İşte bu yüzden
Ihtişamı ile göğsümde ağaran
müthiş bir özlem var yüreğimde
Bekliyorum
Kapım çalacak birazdan
Çiçeğe duracak tohum toprakta
Bahar iki kelimeye gizlenip
Kavuşmaları öperek heceleyecek sevgimi.