İçimden gelmiyor Şiiri - Tahsin Emek

İÇİMDEN GELMİYOR

Bir sıkıntı sarmış tüm bedenimi.
Dokunsan patlarım söylercesine.
Bile bile insan yakmaz kendini.
Yakanlar kim bilir neler çekiyor.

Üstü yırtık varken güzel giyinmek
Açları görünce bir lokma yemek.
Mazlumu görünce gülüp eğlenmek.
Yaşamak ta bu içimden gelmiyor.

Duymuyor mu kimse? bu feryatları! .
Tavuk su içince bakar yukarı.
Alır Tanrı bir gün mazlum hakları.
İnsan’dan gelenler hep unutuyor.

Düşünsek ezilen ezende A dem.
Hepsi de değil mi topraktan beden.
Neden hep unutur Vekalet eden.
Düşün! düşününce içim yanıyor.

Ne kar sağlar sanki zulüm yapanlar.
Mazlumun hakkını hiçe sayanlar.
Kalır bu dünyada hanlar hamamlar.
Öbür yana kimse bir şey almıyor.

Atamız demiş ki zalim zulmüyle.
Katiller içinde mutlak katl'iyle.
Zinalar ın sonu harap fukr! iyle.
Dünya ahretinde hesap veriyor.

Ömür bir gün ile tükenip geçmez..
Ölene kadar da ayıplar geçmez.
Doğru olmayanlar SIRAT tan geçmez.
Sol el Hakkı sağ ele helal olmuyor.