akşam geceye dönmüş,
evlerine çekilmiş insanlar.
yanıyor pencerelerde ışıklar;
sıcağı vurmuş sokağa.
insanlar, pencerelerin ardında,
ışıkların altında...
benim de var bir evim!
var olmasına var da,
sensiz eve gitmek,
o ışığı yakmak,
boş duvarlara bakmak
içimden gelmiyor.
Kayıt Tarihi : 14.4.2012 21:59:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Hikayesi:
Ankara
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!