İçimden Gelenler Şiiri - Ahmet Kenan Çiftçi

Bir gece sıcaklığı
Dışarda uçan minik serçeler
Gönlümde kopan bir fırtına
Ben seni özledim
Hatalar yaptım art niyetten değil
Düzeltemiyorum aramıza ölüm girdi
Yenildim buruş buruş oldum
Gözlerim doldu bir şarkı yazdım
Bir şiire müptela oldum şu zamanlar
Çok sevenler hep mi kaybeder?
Sözler ve gözü kör olası yeminler
Her biri bir zincir gibi kuşattı bizi
Ve sonra sonsuz ayrılık
Şimdi başka alemlerde güneşli mi günlerin?
Burada akşam vakti ve sen neşeli misin?
Bilemiyorum bu sırrı çözmekten acizim
Gidiyorsun bir feryat ediyorum arkandan
Gelmiyor elimden bir şey gelmiyor işte
Bakıyorum sadece gidişine bambaşka alemlere
Şiire vurdum kendimi bu ara
Belki anlarsın halimi diyerek
O güzel anılar canlanırken mavi ve yeşil renkler gözümde
Gönlüm kapkara kesildi bu zalim gidişinle
Her şeyim diyordum sana kaybettim her şeyimi
İlahi reva mı bu bizlere?
Kaybolan gecelerin şahidi kimdir?
Onsuz kalmak ödül mü ceza mı senin katında?
Bilemiyorum sadece şiir yazıyorum yapayalnız
Biliyorum acılar sonsuza kadar sürmez
Belki yeniden severim derken hayalin bir yanımda belirir
Olmaz der olmaz bizim gibisi olmaz
Yeniler eskinin yerini doldurmaz dersin hayal aleminde
Acıyorum şimdi kendime aklım kesiliyor karanlıklar içinde
Aramızda olanlar beni berhudar etmeye yetmişti oysaki
Nereden çıktı bu kör olası ayrılık söyle bana
Kime yaradı gidişin sana mı bana mı?
Rahmetinden ümit kesilmez ama
Bu gecelerin bir sonu olmalı gibi
Geceler demişken gönlümde yine sen
O kutlu geceler ve sonsuz bir sevinç
Belki bizi ayıran kader bizden intikam alıyordur.
Bilemeyiz gaybı ve ve hakikatı
Ama nece hallerim farkında mısın?
Çırpınıp çırpınıp batmaktayım
Yaşanmışlıklardan çok yaşanacaklara acırım birde
Olması gerekipte olmayanlara
Üzülüyorum işte şiirle avunuyorum
Kabul edemedim gidişini bil istedim
Ama sonsuz değil bu ayrılık
Elbet bir gün bende gelirim