İçimden Gelen Şiiri - Ahmet Kenan Çiftçi

Kimine göre sahte kime göre masal
Aşkın adı gönlümde viran
Aradığımı bulamadım yıllardan
Sevipte acı çekmek kıvranırcasına
Tüten bir buharın içinde bir kor su gibi

Sevdanın baharı gelirken gönüllere
Bir dilimde mutluluk düşer mi hissemize
Gülüyorum acı getiren yıllara
Pelin peşin gelmedikleri için
Üzgünüm yine kara kışlarda

Bir aşkı tatmak küçük dilimden
Nasip olmadı yar ne gelir elimden
Çukurlara düştü yüreğim ağır yaralı
Sevdadan bize sadece bir resim kaldı
Cildimi okşuyor akşamın hızlı rüzgarları

Ve bitmiyor hazan yeri esiyor derin bir meltem
Mahşer yeri gibi yüreğim veremiyor bir hesabı
Aradığımı bulamıyorum yeni yıllardan eskinin tadı damağımda
Arıyor kalbim o masum anıları sersericesine
Ve yetişemiyorum patron bu hayatın sillesine

Arıyorum hala masumiyeti zalim yıllarda
Ve güldürmüyor artık çay ve sigara
Geçinemiyorum gürbüz balyozlar yüreğimi döverken
Gülemiyorum asrın derinliğinde iniltili bir sancıdayım
Dertler matkap gibi deşerken bedenimi
Sineye çekemiyorum artık nedensiz susuşlarım

Eylülün ortasında gökleri delen yağmur bulutları
İşte onlar anımsatır hayatın doruklarını
Sinsice içimize işleyen sessizlik parçaları
Ne beyaz ne siyah travmalarım
Fırıl fırıl dönüyor bu asrın saatleri
Devrin bile devrildiği bu hızlı çağda
Çiçekler açsa rengarenk durağımda

Son gülüşler hep sinsi olur
İçinde bırakır insanın hevesini
Gitmese olmaz mı der yüreğim apar topar
Bir kararlar karartısı hayatımın zerreleri
Yağmurlar bu sefer umut getirse hiç değilse
Bir tutamda olsa umut yağsa üzerimize
Baharı kıskandırsa bu sonbahar