Pazartesi sendromu bitmek üzere şu saatlerde,
İnsan iç huzuru yakalamışsa bir kere,
Yığınla işin üstesinden neşeyle gelebilmekte,
Hayal kırıklıklarına eyvallah edip,
Kendine güvene her daim:'- Merhaba' diyebilmekte...
Evet, bir daha yaşayamıyacağım,
Dün bir fotoğrafta gözlerini gördüm
İki uzak yıldız gibiydiler, dalgın
Bilsen neler anlattı bana, sessizce
Bir sevgiyle derinleşen bakışların.
Orda değildin sanki, bir başka yerde
Devamını Oku
İki uzak yıldız gibiydiler, dalgın
Bilsen neler anlattı bana, sessizce
Bir sevgiyle derinleşen bakışların.
Orda değildin sanki, bir başka yerde
Bence insan her zaman kendine çıkan yokuştur,
Kendi iç dünyasında, kendi eksileriyle boğuşur.
Değilmi ki çiçeği yeşerten hava, güneş ve sudur,
İnsanı yaşatan da işte bu gönül coşkusudur.
evet insan hep kendine çıkan bir yokuştur ...ve o yokuşun başında bir düşman vardır ..vurmaya gidersin, kendinle vuruşursun...içten gelen kelimelerin satırlara dökülüşü güzeldi..
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta