İçimden Geldiği Gibi

Odam yalnızlık kokmuş yine
Hasret kalmışım içimi ısıtan güneşine
Kalbim paramparça, dağılmış gidişinle
Gülmeyi unutmuşum ayrılırken gözlerinde
Ve...
Düşünceler sarmış çepeçevre
Bir yanım unut diyor
Ya öbür yanım; sürekli kanıyor
Öyle kanıyor ki umutlar da yetmiyor

Dindirmiyor hiçbirşey yalnız geçen günlerin acısını
Bıktım artık görmekten sevdiğimin rüyasını
Atamıyorum içimden bu gönül yarasını
Terkedemez oldum kahır kavgasını

Bilmem ne kadar dayanacağım buna
Gücüm bitiyor sabrım son sınırında
Buzlar tutmuş kalbimin etrafında
Derdimi söylüyorum sadece duvarlara
Bekliyorum ne zaman kavuşacağım aydınlığa
Elveda diyeceğim içimde taht kuran karanlığa
O zaman adını anmayacağım bir daha
Ve... kaldığım yerden devam edeceğim yaşamaya