***İçimden Geldiği Gibi... Şiiri - Afet ...

Önce sevmekle, sevilmekle, hayatla, yaşamla kısaca bizden bir şeyler bulmak için çıktım gecenin zifiri karanlığında bu yola... sonra vazgeçtim, kendim olmak istedim, içimden geldiği gibi yazıp kendi fenerimle gecemi aydınlatmak istedim.Çoğu zaman şiirlere dökerim zapt edemediğim kelimleri ama bu sefer sığmayacak gibi geliyor bir kaç dizeye, lakin dizeleri, önünde diz çöktüren satırlara sayfalara sığarmı içimdeki fırtınalar bilemiyorum. Boranlara meydan okur kimi zaman fırtına dediğim isyanlar, haykırışlar. Susuturamam dizginleyemem soruları sorguları ve nerde gizlidir kimdedir dediğim cevapları...

Güçlü olmakla zayıf olmanın arasında gider gelirim hep, boş olan boşaltılan hayatımı doldurmak adına. Siz hiç hayatınızın boşluğunu yaşadınızmı? eminim yaşamışsınız dır ama boşaltıldığına şahit oldunuzmu? zamanın, duyguların, insanların, kaderin hep bir olup, büyük bir zafer edasıyla, geleceğinizi umutlarınızı hayallerinizi isteklerinizi beklentilerinizi mumyaladığını bilirmiydiniz? Acıyla, pişmanlıkla keşkelerle maskelerle doldururlar içinizi, zorla zorbalıkla hemde.Hiç şansınız yoktur telafi etmeye, hakkınız deseniz hiç yoktur itiraz etmeye, değiştirmek mi? hayır asla...

Ama bunları yapamasak ta düşünmeden de duramayız, telafi etseydik ne olurdu neyi değiştirebilirdik diye, kıymetini bilemediğimiz sevdiklerimiz bize bir şans daha verirmi peki, yada tekrar acı çekme pahasına olsa da, sevmesini bilmeyenlere 'adam sende' diyebilirmiydik, akıl ve mantığı hislerden süzebilirmiydik, yapmamız gerekenleri bildiğimiz halde, doğrunun doğru olanın ne olduğunu bile bile aynada kendi yüzümüze sağ gösterip sol vururmuyduk, sadece menfaat ve çıkar için sevildiğinizi istendiğinizi göre göre, emanet umutlara sarılırmıydık, yaptığımız her fedakarlığın, uğruna vazgeçtiklerimizin sonunda bize acıyla geri geleceğini baştan kabullenip yolcu edermiydik kiralık yarınlara, sonunda bir başına kalacağımızı bile bile izin verirmiydik onca kalabalığın bizi yanlızlığa yolcu etmesine... sizi bilmem ama ben etmezdim yapmazdım herhalde, herhalde diyorum çünkü o süzemediğimiz aklı, duygularımdan ayırabilirmiydim yerli yerince ondan emin değilim işte.

Zaten istesekte istemesekte değişiyor herşey, bizim değiştiremediklerimize inat değişiyor hem de, bakıyorum şöyle etrafıma, ne sevgiler eski sevgi ne de sevmesini bilenler, ne tadı kalmış ne tuzu aşkla yananın aşkla yakanın, antibiyotik niyetine kullanılıyor artık 'seni seviyorum' cümleleri lakin zamanla bağışıklık yapıyor, pan zehiri ise nefret ve öfke, özlemenin, özlenmenin ateşi güneş yanığına dönmüş, arzular istekler bir bacak bir dudak ta sonlanıyor bronzlaşmış tenle birlikte, buram buram seks kokuyor ucuz etlere prim veren vaatler, bir bakışmanın bir tebessümün göklere uçurduğu aşklar, ihanetlerin sadakatsizliğin dipsiz kuyusunda buluyor kendini.Asparagas duygularla süslenmiş merhamet ve vicdanlar ise acınacak halde ve en kahredici ise sevginin giremediği kalplerin kapısında kalan saygılar.Aslında çok ta şaşırmamak gerek, hani biraz senden biraz benden dediğimiz bir tabir vardır, pifti pifti paylaşılmış sorunların ve sorumsuzluğun nedenleri, 'sen bana ayak uyduramıyorsan ben sana uydururum' hesabı, hem zamanla yarışıp hem zamana uymak zor zanaat özellikle bizi tekeline almış hızına yetişemediğimiz bu teknoloji varken, hem de ne teknoloji ya, sanki hikmetiyle nurlar yağdırmış gerçek alemden sanal aleme, kelebek ömrünü bile kıskanır olmuş sevdalar, bir saatte başlayıp bir günde biten aşklar gibi. Velhasıl sermayesi yalan olmuş ilişkiler, masumiyetini kaybetmiş doğrularla ne kadar yaşayabilir, alnına leke sürülmüş genç kız misali dar ağacında buluverir kendini...

Bunları gördükçe duydukça yaşadıkça soruyorum cümle ahaliye, benmi fazla geliyorum bir beden yoksa hayatmı küçüldü kalıplarıma anlayamıyorum ve doğrunun yolu kalıpları genişletmek mi yoksa küçülmek mi açıkçası anlamak ta istemiyorum, mutluluk ve huzur hangisinde gizliyse o yol benim yolumdur demek kalıyor küçülen dünyanın ve insanların karşısında...

Afet Ergü Şaşmaz