Kimseye değil kızgınlığım, kırgınlığım. Sadece kendime. Bu yangınların da sebebi benim, fırtınaların da, gözyaşlarının da...
Benim kendi koyduğum kuralları çiğneyen. Her defasında canımın yandığını bile bile, bugünün dünden farklı olmayacağını bile bile ateşin üzerine üzerine yürüyen.Kanasa da farketmez diyorum. Geçer.. Ama her defasında unutuyorum bu yaralanmaların sonu ölüm. Yüz defa bin defa ölüm. Ne çok acıtıyor oysa bu ölmelerim. Yinede sardığım yaraların üzerini dağlıyorum yeniden, yeniden. Bıkmadan, usanmadan. pişman olmadan...
Şimdi, yine kapattım gözümü koşaradım gidiyorum cehenneme. Serin denizlere koşar gibi. Düşünmeden sonunu. Aldırmadan. Yakıyorum kendimi ateşte...
İnsan ölüme tiryaki olurmu... Ben tiryakiyim işte.
Tamamını Oku
olur olur insan denen varlık her ..şeye.. tiryaki olur..İntihar meyillidir ..sizin sorununuz yanılmıyorsam savmek olacak .. Malesef o da insan üstü bir duygu yapacak birşey yok..: saygılar başarılı bir çalışma tebrikler. açık yürekliliğiniz için..
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta