Yine sensiz bir güne uyandım bu sabah. Gözlerimi açmak istemedim göremeyeceklerime. Dönüp durdum dakikalarca. Güneş gözkapaklarımdan tutmuş, aydınlığını hatırlatıyordu gözbebeklerime.
İsteksizce kalktım yatağımdan.Hasretini giyindim, attım kendimi sokağa.
Yine her köşe başında sen, attığım her adımda sen... Bütün yollar yine sende birleşiyordu. Ama yolların sonuna kavuşamadım bir türlü. Yine de günümü seninle doldurdum. Her nefeste seni soludum, Her yudumda seni içtim, her şarkıda seni dinledim. Gözlerim sen baktı, yüreğim sen diye attı.Herkes seni gördü baktığında bana.
Ve...
Sonunda sen oldum işte. Artık bende benden fazla sen var.
Şimdi bir avuç umutla besliyorum içine dünyaları alan küçücük yüreğimi.O kadar besleyici ki şu umut denilen ekmek, her geçen gün daha bir semirdi, daha bir serpildi yüreğimdeki sevgin. O gün gelip te, sana ait olanı sana iade ettiğimde, senide tıkabasa doyuracak.
Bu arada,
Dünyaları dediysem...
Benim bütün dünyam sensin.
Kayıt Tarihi : 5.4.2007 15:31:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!