*İçimden Düşürmem Seni Şiiri - Derin Öger

özledikçe
yüreğimin ucunda başucumda
binlerce sen yoldaş ettim kendime
tersine estim düzüne estim onlarca umutla
ah dedim of çektim şu yeditepenin yedisine

ay baktım gümüş düştüm sulara
şarkı söyledim dans ettim dalgalarla
binlerce sen uydurdum ruhumun her haline
teninin tadı su değdi dilime iç geçirdim hikâyemize
güveni linç ettim daldım girdapların şölenine

düşte bile çarptın yüzüme
yüz mü astım tuz tanene taştın üstüme
boğazın sonsuz maviliğinde çırpınıp durdu özlemim
gezginci bir kum tanesi gibi dolaştın gözlerimde
gözlerim aldı beni vurulup ölmelere

kaç kez ikiye bölündük
tekinsiz suların ardına kıyı düştük
yosun kokulu şarkılara hapsolmuş
İstanbul un biraraya gelemeyen iki yakası gibiydik
her tür rüzgâr hızıyla sınanan*

her dalgayı sen okşadım
her zerre suyla toprak sen buluştum
aşk ezgileriyle sızdın içime her gün farklı bir sen sevdim
deniz boyu tedirginliği avuçlarımda ufalaya ufalaya
kıyılanıp uzadım özlemine

deniz çektim çakıl yuvarlandım
sular geçti üstümden ıslandım ağırlaştım
dövüldüm doğruldum bağdaş kurdum poz verdim
elimi kaldırdım ses ettim karşı kıyıya kulakların çınladı mı
ah İstanbulun haylaz çocuğu

kıvrılıp hep seni bekledi içimin huzuru
bakma öfkeyle kabardığıma külliyen aşkım
istersen jiletle kanımı karıştır şu masmavi akıntılara
gitmeli der gider girerim çıkmazlara içimden düşürmem seni
işte o gün tutmak istesende ellerimi süremezsin izimi