benlik perdesi önünde
gözyaşımla yıkıyorum duvarlarını
hasretin karşısında duramıyorum
kapılıyorum
kabuğundayım cevizin
çatlamaya koşuyorum
geçince bir mecliste ADIN
binbir katından düşüyorum
düştükçe en dibe varamıyorum
Efendim
bir rüzgar atıyor beni
beni hep o habersiz ok vuruyor
bu dönüşü durduramıyorum
Efendim
Seni görmek arzusunu içimden atamıyorum.
Kayıt Tarihi : 6.3.2019 02:06:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!