İçimdeki Yerin Şiiri - Ozan Demirkesen

Farketmemiştim;
Sen benden giderken, beni de kendinle götürdüğünü.
Bir insan evinden ayrılırken, eşyalarını da götürdüğü gibi,
Sen de giderken sendeki beni götürdün.
Gülüşümü, bakışımı, hislerimi...
Seninle beraber olmanın sevinciyle yaşadığım günlerimi götürdün.

Biliyorum, şimdi başka bir evdesin,
Ama merak ediyorum, özlemiyor musun eski evini?
Ben hâlâ seni çok seviyorum, hala özlüyorum.
Aslında senden geriye hiçbir şey kalmadı,
Bir tek içimdeki yerin kaldı geriye.

Sayfalarca şiir yazdım sana,
Bir gün olsun çıkmadın aklımdan.
Hatta inanabiliyor musun,
Yüzün hâlâ aklımda, parmaklarını saçlarımda hissediyorum,
Kokunu hâlâ hatırlıyorum.
Bakışların aklıma geldikçe sana yeniden tutuluyorum.

Ona değer miydi bunca şey diye soruyorlar,
Yine olsa yine böylesine severdim diyorum.
Sana gerçekten değer miydi bilmiyorum ama,
Senin yanında hissettiklerime, sana olan sevgime değerdi biliyorum.

Sen gittiğinde zamanla yeniden de sevebilirim sanıyordum.
Ama şimdi, yeniden âşık olamıyorum, yeniden birini sevemiyorum.
Doğrusu, içimdeki yerine kıyamıyorum.
Aslında ne kadar tekrar sevmek, sevilmek istesem de,
Tekrar bir başkasını sevmek düşüncesinden korkuyorum.