İçimdeki Yaşattığım Tek Umut

Bazen kayboluyorsun ya, arada bi.
İşte ozaman ben çok yanlız kalıyorum, bu koca şehirde.
Aklımda kalan, gönlüme sığan tek umut.
Nekadar uzak değilsen, bi okadar da uzaksın işte.
Yaklaşamam, dokunamam, Anlatamam.
İçimde yaşadığım tek umut.
Kalbimle aklım arasına sıkışıp kalan.
Ne gitmesini bilen, nede gel demesini.
Şu kocaman dünyada heryere sığan, ama bana sığamayan.
İçimde yaşattığım tek umut.

İnsan yüzünü görmediği, sesini duymadığı biri için,, nasıl içinde yaşatır, veya yaşaya bilir.
Ondan gelicek tek mesaja, içinin alevlenmesi, anlının terlemesi, elinin titremesi.
Neyin işareti olabilir ki.

İçimde yaşattığım tek umut.
Sana yazdığım şiiri, sana anlatacak kadar cesaretim yok.
Arada bi okurum, belki bir yerlerde dinlersin.
Ne bilim işte anlamasanda, Sana adanmış satırları.
Dinlemiş olursun işte.
Off kafam okadar karışık ki tam gidip söyleyecem diyorum. Fakat dizlerimin bağı çözülüyor, çöktüğüm yerde kalıyorum.
Yine kalıyorum yapa yanlız, ben ve içimde yaşattığım tek Umut.

Yazan : Bilal Dülek