Gözyaşlarımı gecenin karanlığına saklıyor yumıyorum gözlerimi...
Gözümden akan yaşlar önce kalbime sonra yastığıma akıyor...
Kimse bilmiyor görmüyor içimdeki kopan fırtınayı...
Sen üzülmüşsün kırılmışsın kimsenin umrunda değilsin...
En zoru nedir bilirmisin ölüpte yaşamaya çalışmak gülebilmek...
Herkes gecenin bir yarısında uyurken sen deli düşüncelerdesindir...
Âlâyiş-i dünyâdan el çekmege niyyet var
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Devamını Oku
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta