Gözyaşlarımı gecenin karanlığına saklıyor yumıyorum gözlerimi...
Gözümden akan yaşlar önce kalbime sonra yastığıma akıyor...
Kimse bilmiyor görmüyor içimdeki kopan fırtınayı...
Sen üzülmüşsün kırılmışsın kimsenin umrunda değilsin...
En zoru nedir bilirmisin ölüpte yaşamaya çalışmak gülebilmek...
Herkes gecenin bir yarısında uyurken sen deli düşüncelerdesindir...
Bu yağmur... bu yağmur... bu kıldan ince
Nefesten yumuşak yağan bu yağmur...
Bu yağmur... bu yağmur... bir gün dinince.
Aynalar yüzümü tanımaz olur.
Bu yağmur kanımı boğan bir iplik
Devamını Oku
Nefesten yumuşak yağan bu yağmur...
Bu yağmur... bu yağmur... bir gün dinince.
Aynalar yüzümü tanımaz olur.
Bu yağmur kanımı boğan bir iplik




Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta