İçimdeki Yangın Şiiri - Rüstem Badıllı 3

İçimde bir yangın var, ateşi kor gibi,
Her sabah uyanırken, küllerimden doğar,
Gözlerimde bir deniz, dibi karanlık,
Dalgalarda kaybolur hayallerim,
Kimi zaman huzur, kimi zaman fırtına.

Kaldırım taşlarında yürürken izlerim,
Havada tütün kokusu, sıcak ekmek tadı,
Bir çay bahçesi köşesinde yaşanır hayat,
Sesler yankılanır, gülüşler patlar,
Ama ben yine yalnızım, kalabalıklar içinde.

İlkbahar gelirken çiçekler açar,
Ama bir tomurcuğun açılmasına hasretim,
Bahar rüzgarı eserken içimde,
Solmuş yaprakların düşüşü gibi ağır,
Bir gülüşte kaybolan umutlar peşinde.

İlk sokak lambası yanar akşam karanlığında,
Bir kedinin gölgesi geçerken yanımdan,
Yalnızlık, eski dostum, gelir yanıma,
İçimdeki yangın sönmez, bu ateş söndüğünde,
Yüreğimde izler kalır, derin ve yanık.

Yıldızlar sönmüş, gökyüzü bulanık,
Düşlerim kaybolur, kuşlar uçar uzaklara,
Ama ben buradayım, bu kentin köşelerinde,
Hüzünle sarılı bir sokak, bir köprü altında,
Anılarla dolup taşarım, her bir kıyıda.

İçimde bir yangın var, söndürülmez,
Her tütünde bir özlem, her adımda bir özlem,
Senin hatıranla yanar bu yüreğim,
Ve bil ki, bu yangın sönmez, asla,
Bir parça sevda, bir parça acı kalır.