Yâr Şiiri - Ercan Keskin

Yıldız gibi sönerken aşk ömrünü tamamlar;
Sırlarıyla gömülür döner sonsuz gerçeğe,
Soğurunca karanlk girdabı ıssızlıklar,
Dipsiz kuyu misali çeker için içine ...

Unut gitsin "vefasız sevdanın "öyküsünü!
Gelecek zamandan değil şimdiden söz et n'olur,
Başka nasıl çekersin bu hayatın yükünü?
Eski defteri açma yaprak dökümün olur.

An'ı yaşa gerçekse?.......Geleceğe yatırım;
Olacak diye aşka gönül vermişsin meğer?
Geri dönüşümü :Hayal kırıklığı ,caydırım;
Manevi borcun varsa eğer daha da beter.

Aşk : çocuk oyuncağı mı ? Sandın vah aldandın !
Mutlu olmak içindir farklı kişiye göre,
Ayrı hikayesi vardır, yaşadıkça anlarsın.
Yârdan gayri hiç kimse dost değildir ol yâre.

Yârdan dost dosttan yâr mı olur bencileyin yâr?
Yâr bir sevgili ise nasıl dost oluyor ki?
"Sen ben ayrımı varsa" karşılıklık bozar;
Sevgili: Say ki seven ve de sevilen kişi....

Sevgiliden dost olur, dost görünenden ,asla!
Ben peşinden koşmazsa ,sevgili kalabilir;
Soğur uzaklaştıkça, uzaklaşır soğudukça,
Emsali görülmemiş bir yıkım olabilir...

Karşılıklı sevinip gözyaşı döküyorsak,
Uzaktayken merak edip özler isek,
Iyi /kötü günlerde tek yürek oluyorsak,
Hep dost kalabiliriz ,sevgili değil isek?

Sevgili olmak :Temiz bir sayfa açmak gibidir;
Yeni bir olay için tarih yazmaya başlar;
Ölümsüz aşkın sağlam temeli olabilir,
Vaz geçerse tekerrür olduğunu varsayar.

Idealize eden değil hoş görebilen,
Olduğu gibi kabul eden değil ,düzelten,
Kapasiteye sınır çizmeden, geliştiren,
Onun farklılığına inanan ,hep güvenen.

Keşfedilmemiş gizil güç olduğunu sezen,
Ona destek olmayı insanlık borcu gören,
Hep seven sevilmeyi daima hak eden,
Gerçek sevgili ve gerçek dostum diyebilen.