İçimdeki Yangın Şiiri - Burak Fatih Aydın

İçimdeki yangın, mutsuz uyu sevdiğim
Çaba uğraş; solgun kır çiçeği matemi
Sen bunları düşünme
Bir emanet bin dua bunları hiç düşünme
Mutsuz uyu sevdiğim
Susmak sancısı mıdır baharın
Kışın ortasında bir yürek
Sıralı kaldırım taşları üzerinde bir çift göz
Göz yaşların boyunca, boynu bükük ggüvercinler
Güzel değiller.
Bataklığa umut eken işçiler anlamalı
Emek , gözyaşı bir çare bulmalı
İçinde kırgınlığı, içinde bıkkınlığı,, kabullenişi, boyun eğişi taşıyan
Dualarımın kervanı; anlamayan bakmayan gözler
Altında kaldırım taşları
Devrilirken bir atın kalbi gibi
Çırpınıp, debelendikten, hoyratça kişneyip
Gururu toynaklarıyla ezdikten sonra.
Rüzgarda savrulan yeleleri
Bmlüp hatıralarını çocukluğumun, üstelik en acı yerinden
Ellerim, ayaklarım hep çamur
Koşup, şaha kalkıp, çatlayıp devrilirken bir at
Çamurlu ellerimle uzattığımdan yüz çevirirken sen
Kapalı gözleri, sağır kulakları bir işçi anlamalı
Bataklıkta arananı kaldırım taşlarına saklananı
Devrilirken bir atın kalbiyle beraber
Arşı inleten çığlığı, çabayı peki ya susuşların karanlığını.
Cevap yok
Bataklığı umuda, çabayı heba etme başarısı
Uykulu gözler uykusuz yürekler dilekler emekler yine çaba
Yorgun, nefesi gözlerimde solıyan at, umuda koşan çatlayan
Her neyse karnında büyüttüğü, hepsi avucuma damlayan
Mutlu uyan.
Kır çiçeği tomurcuğuna, tayalrın gezdiği bataklıklara
Ekilen umutları doluya tutup sabahın hüznüyle sen
Solgun kır çiçeği, ölen at, elleri bileklerinden kesilmiş işçinin yanına
Kaldırım taşları arasına bırak beni.
Yankısı duyulmayan zahmet,
Sessizliğin, çaresizliğin avuçlarında; bileklerinden kesilmiş el
Parmakları sayıklıyor ‘rahmet, rahmet...’