İçimdeki Yangın Şiiri - Turgut Uzdu

İçimde bir yangın var sönmeyi bilmez
Gittiğin günden beri dumanlı
Belki yaşadığım bir rüya
Belki de
Hasretine vurgun bir sevda.
Başımı yastığa her koyuşumda
Aklıma nefesin gelir
Heyecanla gelmiş derim, gönlüm ümitlenir
Yokluğun dikilir karşıma
Hayat tükenir.
Kandırırım kendimi güneşin doğuşuyla
Bir deli neşe bürür dışımı
Her şeye güler bu sensiz dudaklar
Oysa içimde bir başka ben var
En kuytu köşede oturup sessizce ağlar.
Aslında göründüğüm gibi değilimdir
Kalabalığa karışır
Evin içinde döner dururum
Gittiğin günden beri inan
Sensizlikle boğuşurum.
Dedim ya bir ateş yaktın ki giderken
Ne yapsam sönmeyi bilmez
Çaresiz kaldı gözyaşlarım
Atarım hatıraları bir kenara
Oturur bir köşede gözyaşlarıma ağlarım.

Turgut Uzdu