İçİmdekİ YaNgıN Şiiri - Serpil Susamcıoğlu

İçimimin yangınıyla uyandım yine,
Düşlerimde sen susuzluğumda sen vardın.
Tan yeri ağarmamış daha,
Sensiz karanlık tüm sabahlarım.

Bıçak keskinliğinde yokluğun,
İçime işlemiş.
Kanamakta yürek delik-deşik,
Kan kırmızı sensiz hep sabahlarım.
Sabahın serinliğini çektim de içime,
Keskin kokusunda sen vardın yine.
Sensizliğime inat bu sabahlar,
İnadına güzel inadına dolu aşk.
Çiçeklerin yapraklarında çiğ taneleri,
Işıltısı gözlerin sanki.
Bir başka olur bu dağlarda sabah,
Bak ilk kuşlar da havalandı.
Selamlamaktalar doğan güneşi,
Yanlızlık tek bana tutsak.
Ufukta yola koyulmuş bir gemi silueti,
Kimbilir ne düşler yüklü güvertesin de.
Ya da ne yas’lı yürekler bıraktı geride,
Ardında bir tek martı yok.
Belli ki onlar da küskün terk edenlere.
İçimdeki yangın büyüyor,
Kor ateşe döndü yüreğim.
Birazdan patlayacak volkan,
Taşkınlarında adın gizli.
Dönersen eğer bir gün, bana geri,
Yangınım böyle bir sabahta son bulacak…

24.12.2007