Gecenin yirmiüç otuz’u uyuyamadım
Geleceğin bilinmemezliği korkusu ile
Geçmişin yorgunluğu biçimlenmişti.
Küçücük beynimle – kalbim gizlenmişler
Kocaman bedenimle kafatasımın içinde
Olacakların beklentisini yorumluyorlar
Yapacakları bir şey yoktu düşündüğümde
Geçmişe mazi, geleceğe istikbal dersek
Nasıl olsa olan olmuş, olacak olacaktır.
Yalnızlık korkusu her ikisinde de vardı
Birinde daha cesur, geçti bitti yaşandı…..
İkincisi ise Okyanusta bir gemi misali
Acaba nerede nasıl yalpa vuracaktı
Karar veremedim hangi iskeleye demir atsam
Gözlerim yorgun bakışlarım boşlukta takılı kaldı
İçimdeki yalnızlıktan, gelgitlerden sıkıldı, bunaldı
Mavi renkli kalem beyaz kağıtta
Necla Avlanoğlu
02.11.2005
Kayıt Tarihi : 22.8.2007 16:46:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!