Azize Şiiri - Kara Osman Nalbant

Kendimi çağırdım, bugün bin kere
Bir damlaya hasret, kurumuş dere
Yağmur yâr, yâr diye düşerse yere
Toprağın sancısı, diner mi bilmem

Görünmez pehlivan herkesi yener
Vakit tamam olur gün düne döner
Âdem yayan gitmez, bir sala biner
Yâr beni görünce, iner mi bilmem

Gül yüzlü sevdiğim, halayda serdi
Yaradan her zaman hakkımı verdi
Bir buse isterdim, cennette derdi
Azize sözünden döner mi bilmem

Yalazım soldadır, dostlarım sağda
Her an figan eder kekliğim dağda
Bircanıma gönül, verdiğim bağda
Yaktığımız ateş, söner mi bilmem

Kulağım sestedir, gözlerim nurda
Uykularım kaçtı, aklım hep yârda
Hayat bu mircanım, kalırsa darda
Son gün el atına, biner mi bilmem