İçimdeki Vurgun Mezarlığı..

Ben kader yolcusuyum yalan dolu hayatlarda
Gün gelir giderim içim buruk gözlerim nemli
Çaresiz dertlerde yoğrulur çile yumağı ömrümle
Beklerken kavuşmayı vermeden son nefesimde..

Devrilmiş kadeh gibi kırılgan gönlümdeki yaralar
Bağlasa da kabuk misali talan eden sevda rüzgarı
Gülümse bir kez unutulur her şey mecburen maziyi
İçimdeki vurgun mezarlığı talan eder platonik aşkı..

Buruşturup attığın kağıt gibi suskun dudaklarda
Kor gibi yakar kahpe gözlerin durgun su gibi
Kuruyan bir çiçeksin işte şuramda kokun gitmez
Fayda etmez sözler yoldaşım kapanmaz bu yara..

Yaz: Mehmet Ali Tuna
29/09/2010